ابوذر بیوکافی می‌گوید: برای کار در کوزه کودک نیازمند ادبیات مناسب هستیم. نمی‌توانیم مفاهیم را کوچک کنیم بلکه می‌توانیم آن را نازل کنیم اما نباید به ابتذال کشیده شود. مثلاً: در سرود بگوییم هر فردی که این را قبول ندارد به جهنم برود.
مهندسی ترافیک و حمل و نقل ـ حوزه مسجد و هیأت ـ امیرحسین کسائی: تولید آثار سرود مداحی برای کودکان و نوجوانان در سال‌های اخیر در مناسبت‌های مختلف بسیار رواج پیدا کرده است. از حق نگذریم که در این مدت آثار بسیار خوبی هم تولید شده، اما به موازات آن‌ها، آثار زننده و نامناسب که دون شأن اهل بیت(ع) هم بود، تولید شد. این نقاط ضعف و قوت ما را بر آن داشت تا درباره این ژانر جدید با موافقان و مخالفان به بحث بنشینیم تا درباره آن به یک جمع‌بندی و چراغ راهی برسیم؛ بلکه مانع از انحراف این ظرفیت پرجاذبه شدیم. پیش‌تر در گفت‌وگو با مهدی زنگنه شاعر آئینی ابعادی از این موضوع بررسی شد؛ در ادامه با ابوذر بیوکافی مداح اهل بیت(ع) گفت‌وگویی داشتیم که ماحصل را در ادامه می‌خوانید:
در هیأت‌ها مسأله کودک باید اولویت داشته باشد کار کردن و تولید قطعات آئینی برای کودکان و نوجوانان تا چه حد اهمیت دارد؟ کودک، آینده ایران و هر جامعه‌ای است و ما بسیار از آنان غافل شده‌ایم. زمانی مصطفی رحماندوست این ظرفیت را شناخت که آینده مطلوب در گرو نسلی است که در دوران کودکی و نوجوانی حضور دارد و در آینده مدیران این کشور می‌شود. بنابراین هر عقل سلیم و آینده‌نگری، هر فردی که دلش برای آینده ایران و دین می‌سوزد و اسلام را دوست دارد، باید نگاه بسیار ویژه‌ای به موضوع کودک و نوجوان داشته باشد. در هیأت‌ها مسأله کودک باید اولویت داشته باشد. من یک زمانی به مسؤول اجرایی هیأت گفتم که این حسینیه کودک که راه می‌اندازیم، جزو موضوعات همیشگی ما و آینده هیأت ما است. شما اگر پشت سر من بک‌گراند خوبی نگذارید، پذیرایی خوبی هم از عزاداران انجام نشود، برای من اهمیتی ندارد، زیرا من جلسه روضه‌ام را با یک صوت برگزار می‌کنم، اما یکی از موضوعات و ارکان مهم و حساس کودکانی هستند که به هیأت می‌آیند و باید مکان مناسبت و برنامه خوب برای آن‌ها داشته باشیم. ۸۰ درصد کارهای اجرایی هیأت‌ها با نوجوانان و جوانان است هیأت‌ها در زمینه کودکان توانستند نقش اساسی خود را در این سال‌ها ایفا کنند؟ در ایران و طی ۴۰ سال در حوزه ادبیات کودک تجربیات خیلی خوبی داشتیم و داریم. بعد از سال ۸۸ هم در حوزه تربیت و مدارس، تجربیات خوبی به دست آوردیم. بسیاری از متدینین ارزشی و دغدغه‌مند فهمیدند که اینجا جای بسیار مهمی برای آینده‌سازی است و وقتشان را برای تربیت گذاشتند، مجوز مدرسه گرفتند و صاحب تجربه شدند و مدل‌های مختلف را دیدند. بعد به سمت محتوا رفتند. کتاب‌های تربیتی که از علمای ما منتشر می‌شود، چقدر جدید است؟ مثلا از آقای حائری شیرازی چقدر کتاب در حوزه تربیت منتشر شد؟ از استاد فاطمی‌نیا مطالب بسیار در این حوزه منتشر شد. دلیل همه این بود که یک خلأ احساس شد که باید پر شود. کم‌کم متوجه شدیم در رسانه‌های رسمی ما هم این خلأ وجود دارد. در هیأت هم همین است و یک خلأ داشتیم و هنوز هم داریم. ما باید در هیأت این جوان و نوجوان را دریابیم. در هیأت ظرفیت کار کودک وجود دارد، اما باید بدانیم ادبیات کودک در هیأت نوپاست. کمتر کسی وارد این عرصه می‌شود. در قصه هیأت، تقریبا 8ـ7 سال قبل، بررسی کردیم که قریب ۸۰ درصد کارهای جلسات با نوجوانان و جوانان است. فضای مجازی را آن‌ها می‌چرخانند، کار فیلم و صوت با آن‌هاست و … اما جالب است که به این‌ها نگاه جدی نمی‌شود. نگاه جدی به این معناست که برای سن و ذائقه او، فرم، مدل و محتوا تولید شود. ما در هیأت شروع به کار کردیم و خلأ را دیدیم. فراگیری و همه‌گیری و موفقیت‌ها را در این عرصه دیده‌ایم و اثرگذاری‌اش را فهمیده‌ایم. دیگر نمی‌توانیم دست بکشیم و عقب بنشینیم. باید حرکت کنیم و در مسیر، اشکالات را برطرف کنیم. یکی از مشکلاتمان این است که ادبیات کودک باید در فضای هیأت بیاید. یک وقت می‌گوییم شعر آیینی، یک وقت می‌گوییم شعر مذهبی که این نوع شعر، کاربرد مذهبی و فضای هیأتی دارد. در این اشعار و نوحه‌ها چقدر نمادهای کودکانه وجود دارد؟ چطور باید با کودک حرف زد که او درک کند و جذب شود؟ این‌ها سوالات و اشکالاتی است که در حوزه کار کودک با آن مواجه هستیم.
باید مفاهیم را با بازی به کودک منتقل کرد اقتضائات کار و فعالیت در حوزه کودک برای هیأتی‌ها و مداحان چیست؟ هیأت باید بستری داشته باشد که کودکان در آن حضور پیدا کنند. حضور کودک چگونه اتفاق می‌افتد؟ کودک بازیگوش است، شما باید توجیهش کنید. همان طور که در مسجد پیامبر(ص) کودک رها بود، در هیأت و مسجد ما هم کودکان باید آزاد باشند. نباید پشت میکروفون تشر زد که کودک را آرام کنید. او آینده ایران است. یک نکته دیگر، ایجاد محیط بازی برای کودک در هیأت است. ما بسیاری از مفاهیم را در محیط بازی باید به کودک منتقل کنیم. ما مفاهیم بلند را نمی‌توانیم مستقیم به کودک بگوییم. باید مفاهیم بلند را در محیط‌های متناسب با سلیقه و ذائقه کودک منتقل کنیم. با همین تعاریف، حسینیه کودک در هیأت ایجاد می‌شود. کودک برای ضرب و سینه‌زنی به هیأت می‌آید. او پای منبر نمی‌نشیند پس باید ظرفیتی فراهم کرد تا هم پدر و مادر و هم کودک در مدت حضور در جلسه معارف دینی را با خیال راحت دریافت کنند. اقتضائات کار با کودک همین است که موجب می‌شود زمینه رشد برای او فراهم شود.